vrijdag 27 september 2013

Lid Pussy Riot in hongerstaking uit protest tegen slavenarbeid in strafkolonie


"Vanaf 23 september ga ik in hongerstaking. Ik weiger verder deel uit te maken van de slavenarbeid in het kamp, totdat de strafkampautoriteiten zich zullen gedragen volgens de wet en ons vrouwen behandelen als mensen in plaats van vee." Na zich anderhalf jaar achter de tralies betrekkelijk rustig te hebben gehouden heeft Nadezjda Tolokonnikova de oorlog verklaard aan haar gevangenbewaarders. Maar alleen nadat zij haar met de dood hadden bedreigd.

Nadezjda Tolokonnikova werd in augustus 2012 samen met Maria Alechina veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf met aftrek van voorarrest, nadat zij samen met andere leden van Pussy Riot waren gearresteerd na een performance in de Russisch-Orthodoxe Kerk in Moskou. Met hun optreden bekritiseerde de groep president Poetin en zijn nauwe relaties met de Russisch-Orthodoxe Kerk. De Heilige Maagd werd aangeroepen om Rusland van de dictator Poetin te bevrijden.

Graffiti in Moskou

Op 23 september, de dag waarop Nadezjda haar hongerstaking begon, werd de open brief die zij uit de strafkolonie wist te smokkelen via de website van Pussy Riot in het Engels gepubliceerd. Meteen een dag later werd zij overgeplaatst naar een isoleercel, zogenaamd 'voor haar eigen veiligheid'. Eerst hadden de gevangenisautoriteiten haar medegevangenen tegen haar opgestookt, en daarna brengen ze haar zogezegd in veiligheid... in een isoleercel. Maar pas nadat zij haar brief van vier kantjes naar buiten had gesmokkeld!


Nadezjda Tolokonnikova wordt in een strafkamp 600 kilometer ten zuidoosten van Moskou vastgehouden. In haar open brief beschrijft zij hoe het werkkampsysteem in Mordovië werkt. Het willekeurig verhogen van de produktiequota, zodat je overuren moet maken tot half één 's nachts; het beroven van je slaap ("We krijgen op zijn best vier uur slaap per nacht."); het systeem van onofficiële straffen en pesterijen, hoe de 'veteranen' (de langst vastzittende gevangenen) en criminele elementen meewerken met de kampleiding om de gevangenen die het moorddadige tempo aan de lopende band niet kunnen bijhouden, te pesten, in elkaar te slaan of een dag lang buiten in de vrieskou te laten staan. Het voedsel, dat uit slappe soep, pap en rotte aardappelen bestaat. Het zoveel mogelijk verhinderen dat je je kunt wassen en je kleren verschonen, zodat je vies bent en stinkt, wat weer bijdraagt aan je vernedering. Precies zoals Primo Levi en Varlam Sjalamov dat hebben beschreven over hun gevangenschap in de werkkampen van Hitler-Duitsland en Stalin-Rusland in de jaren 1930-1940. De open brief van Nadezjda Tolokonnikova zal zijn plaats in de geschiedenis vinden als de evocatie van de Goelagkampen in Poetin-Rusland.

Over haar besluit in hongerstaking te gaan schrijft Nadezjda Tolokonnikova onder meer: "Ik ben ervan overtuigd dat het de enige uitweg is uit mijn huidige situatie. De directie van de strafkolonie weigert naar me te luisteren. [...] Ik zal niet stil en berustend blijven toekijken hoe mijn medegevangenen instorten onder druk van slavernij-achtige omstandigheden. [...] Strafkolonie nummer 14 heeft de hoogste veiligheidsniveaus, de langste werkdagen, de meest flagrante schendingen van rechten. Wanneer ze je naar Mordovië sturen, is het alsof je naar het schavot gaat."

De open  brief van Nadezjda is slechts in korte stukken in het Nederlands vertaald: "We werken zeventien uur per dag voor 67 eurocent per maand." De volledige brief is alleen in het Engels te lezen.

Volgens de officieel geldende rechtsprocedures in Rusland wordt Nadezjda Tolokonnikova, evenals haar compagnon Maria Alechina, volgend jaar maart vrijgelaten. Daarom is haar moed en strijdbaarheid des te opvallender. Wie zou dat resterende halfjaar niet even rustig willen uitzitten, de 23-jarige Nadezjda niet! Dat verdient onze bewondering en ondersteuning van hun zaak.

Voor het verdere nieuws surf naar de website van Pussy Riot.