Lid Pussy Riot in hongerstaking uit protest tegen slavenarbeid in strafkolonie

"Vanaf 23 september ga ik in hongerstaking. Ik weiger verder deel uit te maken van de slavenarbeid in het kamp, totdat de strafkampautoriteiten zich zullen gedragen volgens de wet en ons vrouwen behandelen als mensen in plaats van vee." Na zich anderhalf jaar achter de tralies betrekkelijk rustig te hebben gehouden heeft Nadezjda Tolokonnikova de oorlog verklaard aan haar gevangenbewaarders. Maar alleen nadat zij haar met de dood hadden bedreigd.

Nadezjda Tolokonnikova werd in augustus 2012 samen met Maria Alechina veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf met aftrek van voorarrest, nadat zij samen met andere leden van Pussy Riot waren gearresteerd na een performance in de Russisch-Orthodoxe Kerk in Moskou. Met hun optreden bekritiseerde de groep president Poetin en zijn nauwe relaties met de Russisch-Orthodoxe Kerk. De Heilige Maagd werd aangeroepen om Rusland van de dictator Poetin te bevrijden.

Graffiti in Moskou

Op 23 september, de dag waarop Nadezjda haar hongerstaking begon, werd de open brief die zij uit de strafkolonie wist te smokkelen via de website van Pussy Riot in het Engels gepubliceerd. Meteen een dag later werd zij overgeplaatst naar een isoleercel, zogenaamd 'voor haar eigen veiligheid'. Eerst hadden de gevangenisautoriteiten haar medegevangenen tegen haar opgestookt, en daarna brengen ze haar zogezegd in veiligheid... in een isoleercel. Maar pas nadat zij haar brief van vier kantjes naar buiten had gesmokkeld!

Nadezjda Tolokonnikova wordt in een strafkamp 600 kilometer ten zuidoosten van Moskou vastgehouden. In haar open brief beschrijft zij hoe het werkkampsysteem in Mordovië werkt. Het willekeurig verhogen van de produktiequota, zodat je overuren moet maken tot half één 's nachts; het beroven van je slaap ("We krijgen op zijn best vier uur slaap per nacht."); het systeem van onofficiële straffen en pesterijen, hoe de 'veteranen' (de langst vastzittende gevangenen) en criminele elementen meewerken met de kampleiding om de gevangenen die het moorddadige tempo aan de lopende band niet kunnen bijhouden, te pesten, in elkaar te slaan of een dag lang buiten in de vrieskou te laten staan. Het voedsel, dat uit slappe soep, pap en rotte aardappelen bestaat. Het zoveel mogelijk verhinderen dat je je kunt wassen en je kleren verschonen, zodat je vies bent en stinkt, wat weer bijdraagt aan je vernedering. Precies zoals Primo Levi en Varlam Sjalamov dat hebben beschreven over hun gevangenschap in de werkkampen van Hitler-Duitsland en Stalin-Rusland in de jaren 1930-1940. De open brief van Nadezjda Tolokonnikova zal zijn plaats in de geschiedenis vinden als de evocatie van de Goelagkampen in Poetin-Rusland.

Over haar besluit in hongerstaking te gaan schrijft Nadezjda Tolokonnikova onder meer: "Ik ben ervan overtuigd dat het de enige uitweg is uit mijn huidige situatie. De directie van de strafkolonie weigert naar me te luisteren. [...] Ik zal niet stil en berustend blijven toekijken hoe mijn medegevangenen instorten onder druk van slavernij-achtige omstandigheden. [...] Strafkolonie nummer 14 heeft de hoogste veiligheidsniveaus, de langste werkdagen, de meest flagrante schendingen van rechten. Wanneer ze je naar Mordovië sturen, is het alsof je naar het schavot gaat."

De open  brief van Nadezjda is slechts in korte stukken in het Nederlands vertaald: "We werken zeventien uur per dag voor 67 eurocent per maand." De volledige brief is alleen in het Engels te lezen.

Volgens de officieel geldende rechtsprocedures in Rusland wordt Nadezjda Tolokonnikova, evenals haar compagnon Maria Alechina, volgend jaar maart vrijgelaten. Daarom is haar moed en strijdbaarheid des te opvallender. Wie zou dat resterende halfjaar niet even rustig willen uitzitten, de 23-jarige Nadezjda niet! Dat verdient onze bewondering en ondersteuning van hun zaak.

Voor het verdere nieuws surf naar de website van Pussy Riot.

Revolutie in Egypte

Een nacht lang feesten om de verwijdering van president Morsi 

Op 3 juli j.l. is president Morsi door de militairen in Egypte afgezet omdat een massale volksbeweging daarom vroeg. De dagen daaraan voorafgaand gingen miljoenen mensen in Kairo en elders de straat op om de verwijdering van Morsi te eisen. De militaire machthebbers hadden uiteindelijk geen andere keuze dan aan het volksprotest toe te geven. Er wordt door de journalistiek veel gedebatteerd over de vraag of dit nu een militaire coup of een politieke revolutie is geweest. Laten we zeggen: beide. Het is zonder meer een militaire staatsgreep, maar wel een staatsgreep middenin een revolutie. Het doel van de staatsgreep was door Morsi af te zetten géén confrontatie met de revolutie op straat aan te gaan, maar deze af te remmen, haar zoveel mogelijk tegen te houden en in een andere richting om te buigen. Zolang als het duurt...

Hieronder geef ik de vertaling van en de link naar een interview met Ali Ahmed, die altijd aanwezig is op het Tahrirplein in Kairo en elders, waar de dingen gebeuren. Dit interview, dat niet compleet is, is duidelijk afgenomen in de laatste dagen van juni of begin juli, toen de militairen nog niet hadden ingegrepen. Dat blijkt uit de eerste woorden van Ali Ahmed in het interview. Een meer beknopte en heldere samenvatting van de problematiek rond de val van president Morsi heb ik tot nu toe nergens gelezen. Als dit de nieuwe generatie in Arabië is, dan staat ons nog wat te wachten!

"Ik ben Ali Ahmed. Ik zit in de eerste klas vwo [d.w.z. hij is 12 jaar]. Vandaag ben ik hier om mee te helpen voorkomen dat Egypte een persoonlijk eigendom wordt van één persoon en om ertegen te protesteren dat de Grondwet wordt toegeëigend door één enkele partij. We hebben het militaire regime niet uit de weg geruimd om het te vervangen door een fascistische theocratie."

Vraag: "Een fascistische theocratie? Wat bedoel je daarmee?"

Antwoord: "Met fascistische theocratie bedoel ik het manipuleren van godsdienst en het doordrukken van extreme voorschriften in naam van de godsdienst, zelfs als de godsdienst dat helemaal niet voorschrijft."

Vraag: "Van wie heb je dat allemaal geleerd?"

Antwoord: "Ik zelf. Dat weet ik gewoon."

Vraag: "Hoe weet je dat dan?"

Antwoord: "Ik luister veel naar mensen en ik gebruik mijn eigen verstand. Verder lees ik kranten, kijk televisie en surf op internet."

Vraag: "Je bent dus van mening dat het niet goed gaat met het land en dat er verandering moet komen?"

Antwoord: "Bedoel je dat politiek of maatschappelijk?"

Vraag: ...

Antwoord: "De maatschappelijke doeleinden van de revolutie moeten nog bereikt worden. Economische vooruitgang, vrijheid en sociale rechtvaardigheid. Er is nog steeds geen werk! De politie pakt nog steeds willekeurig mensen op. Wat de sociale rechtvaardigheid betreft, hoe is het mogelijk dat een nieuwslezer op tv dertig miljoen Egyptische pond verdient, terwijl sommige mensen hun voedsel uit de vuilnisbakken halen?
Wat de politiek betreft: waar is de Grondwet die ons vertegenwoordigt? Bijvoorbeeld de vrouwen maken de helft van de samenleving uit. Hoe is het dan mogelijk dat er slechts zeven vrouwen in de Grondwetgevende Vergadering zitten? Waarvan er zes islamisten zijn?!"

Vraag: "Je denkt dus dat ze de Grondwet gaan manipuleren?"

Antwoord: "Wat op bedrog is gebouwd is zelf ook bedrog. Ook al ziet de Grondwet er aardig uit maar het parlement dat het heeft opgesteld is slecht, dan zullen we uiteindelijk iets slechts bereiken. Kom mij niet aanzetten met tachtig goede Grondwetsartikelen en twintig slechte, dat richt ons land te gronde, en dan zeggen ze dat dit een Grondwet is."

Vraag: "Heb je het ontwerp van de Grondwet gelezen? Op internet?"

Antwoord: [Ali Ahmed knikt van ja.] "Bijvoorbeeld ze zeggen dat vrouwen in alle omstandigheden gelijk zijn aan mannen, behalve in omstandigheden die tegen de wet van de islam ingaan. Maar hoe kan dat, de wet van de islam staat de mannen toe om hun vrouwen te 'disciplineren', dit werkt niet in de maatschappij."

Vraag: "Waarom niet, wat is het probleem?"

Antwoord: "Het probleem is dat dit schandelijk is. Ik kan niet mijn vrouw in elkaar slaan en haar bijna dood maken, en dan zeggen dat dit 'discipline' is. Dit is geen discipline, dit is mishandeling en smerigheid. Het hele politieke proces is van nul en generlei waarde, omdat het parlement in de eerste plaats ongeldig is qua samenstelling en in constitutionele zin. Sommige partijen hebben hun campagne gebaseerd op een mix van godsdienst en politiek. Moskeeën waren druk bezig om kiezers aan te trekken. Zij deelden suiker en olijfolie uit om stemmen te winnen, en nog meer van zulk soort dingen."

[Helaas wordt het interview hier afgebroken.]